Jij geeft op dinsdag 18 september een Yoga les als onderdeel van de vredesweek, wat kunnen we verwachten?
Mijn lessen staan in het teken van bewustzijn, liefdevolle aandacht en compassie. Yoga behelst een combinatie van ademhaling, ontspanning, meditatie en positief denken, voeding en lichaamshoudingen. Ik heb er bewust voor gekozen om lichaamshoudingen als laatste te benoemen. Hoewel in het Westen vaak de nadruk ligt op Yoga in de vorm van lichaamshoudingen, vormen ze eigenlijk slechts een klein onderdeel van wat Yoga in essentie is. Tijdens deze les zal de nadruk liggen op Yoga als geheel. Ik heb de intentie je op een liefdevolle en compassievolle wijze te leren je bewust te zijn van jezelf (als onderdeel van een groter geheel) en van dat wat aandacht vraagt, aangekeken en gehoord wil worden, in jezelf en/of in je leven. En tot ons leven behoren zowel ons verleden als ons heden.

Waarom vind jij dit belangrijk?
Omdat ik oprecht geloof dat vrede in de wereld mogelijk is en dat het onze plicht is om daar op individueel vlak aan bij te dragen. Voor de generaties voor ons, voor de huidige generatie en voor de generaties die nog mogen komen.

Wat is jouw band met Gouda?
Ik ben hier geboren en heb het grootste gedeelte van mijn leven hier mogen doorbrengen. Er is een onzichtbare en niet in woorden te vangen band tussen Gouda en mij.

Wat betekend vrede & geluk voor jou?
Mijn ervaringen van vrede en geluk liggen heel dicht bij elkaar. Vrede is voor mij in het reine zijn met mezelf. En geluk betekent voor mij vrij zijn van lijden. In welke vorm dan ook: Fysiek, emotioneel en mentaal. In het reine zijn met mezelf betekent voor mij de bereidheid om te kijken en te luisteren naar wat in mezelf en/of mijn leven aandacht vraagt. En de erkenning van alles dat, en van iedereen die, deel uitmaakt van zowel mijn verleden als mijn heden. Zo draag ik op individueel vlak bij aan vrede in de wereld. Immers, dat waarvan ik me bewust ben en erken in mezelf kan ik van binnenuit geven wat het nodig heeft en hoef ik niet te (laten) vervullen door iets of iemand buiten mezelf.
Vaak verlangen we ten diepste in ons zelf naar het ervaren van geluk, maar weten we niet wat geluk precies voor ons betekent. En vanuit die onwetendheid gaan we dan vaak op zoek naar vluchtige en kortdurende vormen van geluk die buiten ons zelf liggen. Denk bijvoorbeeld aan geluk in de vorm van materiële objecten, verslavingen of van relaties waarin we verwachten dat de ander in onze verlangens voorziet. Dit creëert afhankelijkheid, omdat we steeds meer nodig zullen hebben om ons goed of gelukkig te voelen.
Het is belangrijk om voor jezelf te onderzoeken wat geluk voor jou betekent en wat het persoonlijke verlangen is dat hier achter schuilgaat. Het gaat dan om (een) verlangen(-s) dat verder reik(-t)(-en) dan begeerte. De oorsprong van ons allerdiepste verlangen, ook wel zielsverlangen genoemd, gaat veel dieper dan dat en heeft te maken met wie we in essentie zijn, onze zielenreis en wat we mogen bijdragen in de wereld.

Hoe ziet een betere wereld er voor jou uit?
Ieder individu maakt onderdeel uit van een groter geheel. En in dit grotere geheel heeft een ieder een eigen plek. Deze plek kunnen we alleen innemen wanneer we bereid zijn te kijken naar alles wat hoort bij die plek. Onze geschiedenis, ons heden, onze rechten en plichten, onze verantwoordelijkheden etc.. Sluiten we iets of iemand uit, dan ontkennen we daarvan het bestaan. En dat wat niet gezien en gehoord wordt, in ons zelf en in ons leven, zal altijd aandacht vragen om gezien en gehoord te worden.
Of het nu gaat om de maatschappij of de wereldbevolking, wij maken daar als individu deel van uit. En als onderdeel hiervan komen we iets halen en iets brengen. Erkennen dat we onderdeel uitmaken van een groter geheel en van onze unieke plek binnen dit geheel is de eerste stap om verbinding te ervaren.
Er is in mijn visie nog steeds te veel aandacht voor de onderlinge verschillen. Denk aan geslacht, sekse, culturele achtergrond, religie, geaardheid, overtuigingen etc.. Dit maakt dat we afstand kunnen ervaren. Op den duur leidt dit tot disbalans. Immers, we maken onderdeel uit van systemen en ieder systeem streeft naar balans. Om balans te ervaren zullen we een ieders plek en bestaan dienen te erkennen. Bij disbalans ervaren we juist het tegenover gestelde. We plaatsen ons zelf boven de ander en ontkennen als het ware zo het bestaan van de ander en dat wat de ander in de basis vormt. Dit geldt overigens ook omgekeerd, wanneer we een ander boven ons zelf plaatsen.
Ik ben er al van jongs af aan van overtuigd dat vrede in de wereld mogelijk is, mits we op individueel vlak bereid zijn te kijken naar dat wat in ons gezien en gehoord wil worden. In de essentie willen we namelijk allemaal gezien en gehoord worden en willen we vrij zijn van elke vorm van lijden. Aankijken wat aangekeken wil worden en luisteren naar wat gehoord wil worden is iets anders dan accepteren. Ik heb altijd een beetje moeite met woorden als accepteren en vergeven. Op zichzelf prachtige begrippen, maar vaak minder gemakkelijk om te realiseren als het geschied op basis van wil. Geen van ons heeft namelijk een knop waar we op kunnen drukken, waarmee we met onmiddellijke ingang iets of iemand kunnen accepteren of vergeven. Daarnaast kunnen deze begrippen impliceren dat we ons zelf boven iets (bijvoorbeeld een ervaring) of iemand plaatsen en in die zin de ervaring van afscheiding in de hand werken.
Vrede heeft voor mij persoonlijk te maken met in de eerste plaats erkennen dat alles en iedereen, verleden en heden, levend en heen gegaan, geboren en degenen die niet geboren werden, een plek inneemt in ons zelf en/of in ons leven. En dat het ontkennen van iets of iemand bijdraagt aan de ontkenning van wie iemand in wezen is. Daarnaast heeft vrede voor mij te maken met het erkennen van waar je wortels liggen. Het zijn immers onze wortels die ons naast het voorgaande vanuit de onderstroom voeden. Het herinneren van onze wortels - denk aan het land van herkomst en diens geschiedenis - maakt deel uit van het innemen van onze unieke plek in de wereld.
Vrede heeft voor mij te maken met vrij zijn van elke vorm van lijden. En echt vrij zijn we in mijn beleving pas, wanneer we alles dat en iedereen die daarvan deel uitmaakt erkennen in diens bestaan.
Ik heb het tot mijn missie gemaakt om anderen te stimuleren om op deze wijze op individueel vlak bij te dragen aan vrede. Door eerst te beginnen met te kijken en te luisteren naar datgene, in ons zelf en in ons leven, dat het mogelijk maakt om innerlijke vrede te ervaren. 

Jij geeft op donderdag 20 september een lezing over geluk, wat leren we daar?
Dat verklap ik natuurlijk nog niet helemaal ;-) Maar het gaat over jouw eigen geluk en dat van een ander. Over positieve emoties, sterke kanten en zaken die van betekenis zijn voor anderen.
 
Waarom vind jij dit belangrijk?
Ik heb een woeste passie voor het onderwerp geluk. Ik doe niets liever dan uitvogelen hoe we wetenschappelijke kennis over geluk zo kunnen gebruiken dat die praktisch bruikbaar en effectief is.

In het weekend van 22/23 september komt de Gelukroute naar Gouda:
De Geluksroute is een steeds wisselend avontuur van ontmoetingen en expressie, ontstaan vanuit het verlangen om mensen op een inspirerende en zingevende manier bij elkaar te brengen. De basisuitnodiging is: waar word je gelukkig van en wil je dat delen? Dat is open voor iedereen, voor jong en oud, want iedereen kan iets delen waar die gelukkig van wordt. En dat delen, dat is aanstekelijk, ongeacht waar het over gaat.
Ik denk dat het heel belangrijk is in deze tijd waarin we nu leven dat er ruimte is voor verbinding en aandacht. Juist ook in het publieke domein. Daar gaat het zo vaak over problemen en wat er allemaal te klagen is. Terwijl het juist zo mooi is wat mensen voor elkaar kunnen betekenen, als ze vanuit hun hart contact durven maken, als ze zichzelf durven laten zien in hun kracht en kwetsbaarheid.
​
Wat is jouw band met Gouda?
Ik ben wel een beetje verliefd geworden op Gouda sinds ik er voor de eerste keer was met een wandeling van Gouda Bruist. Wat een leuke en creatieve mensen wonen hier. Dat vind ik heel inspirerend. En ik hou ook van mooie oude panden, die in Gouda soms een verrassende nieuwe bestemming hebben gekregen. 

Al sinds april zijn we druk bezig met de voorbereidingen voor de Vredesweek in Gouda. Nog nooit pakten we het zo uitgebreid aan. En daar komt heel wat bij kijken!
Het Vredesmuseum is maar een kleine organisatie bestaande uit vrijwilligers. Omdat ik al veel actief was in Gouda, met o.a. de wisseltentoonstellingen en ook regelmatig werk op onze locatie in de serre (op donderdagen, als je een keer langs wil komen), viel de keuze voor het organiseren voor de Vredesweek in Gouda op mij. Of misschien had ik mezelf opgeworpen? In ieder geval wist ik niet wat mij te wachten stond!
 
Het concept was al snel duidelijk: Het centrale thema moest zijn “wat je zelf kunt doen voor de vrede”. Het boekje “Vrede kun je leren” van David van Reybrouck en Thomas D’Ansembourg bracht verdere inspiratie. Bij het opstellen van het projectplan voor het bestuur ontstond het motto “persoonlijke ontwikkeling voor een betere wereld”. We hopen dat dit iedereen, ook mensen die niet direct elke dag bezig zijn met vrede, aanspreekt.